O SEVDİĞİNİ ÖLDÜRÜR, DİYETİ DE ODUR.

Allah'ın Vahid-ül Kahhar olduğunu, Ondan başka her şeyin yok hükmünde olduğunu anladığın an kıyametin kopmuştur.
Kıyamet anı dehşet anıdır. Neye elini atsan toz olduğunu gördüğünde dehşete düşer insan.
Tutunacağı bir kendi de kalmaz, kendi de tozlara karışır.
Ne elinden çıkan işin, ne bildiği bir şeyin, ne insanların nazarındaki yerinin bir kıymeti kalır.
Tozlar tozlara, küller küllere karışır.
Bakar ki bağları koparan, kesilmesi gerekeni kesip atan O'dur.
Alışageldiği esaretten kurtuluşuna devirmektedir gözlerini.
Kopan boyunduruklarıdır. Kırılan zincirleridir.
Bu Kahhar'ın ikramıdır.
Yok hükmünde olanı yok eder, değersiz olanı gösterir, siler süpürür, geriye hiçlik kalır.
Hiçlik, vech-i Baki'nin idrak edildiği yerdir.
Kahreden Bakidir.
Her şeyin Ona bakan yüzü Bakidir.
Sendeki Ona ait şey Bakidir.
Sorar sana kıyametinde, "Mülk kimin?"
Senin Ya Rabbi, dilediğini alır dilediğini verirsin, her şey senin elindedir.
Maksatların maksadı Sensin, yolumuz, kıblemiz Sensin.
Yoldaşımız, Rehberimiz Sensin.
Yola bıraktığın latif hediyeler, mekanlarında konaklattığın Mihmandarlar Senden gayrı değildir.
Senden olmayanın, Sen olmayanın, bende de olsa hükmü yoktur.
Senden başka kimsenin bir kıymeti yoktur.
İçimdeki boşluktan, varlığımdaki hiçlikten okuttuğun budur.